dərmək

f.

1. Meyvə, çiçək və s. -ni birbir qoparmaq, toplamaq. Alma dərmək. Üzüm dərmək. Gül dərmək. – Qızılgülü dərərəm; Pəncərəyə sərərəm; Vəfalı bir yar olsa; Yolunda can verərəm. (Bayatı). Başına döndüyüm, ay qəşəng pəri; Adətdir dərərlər yaz bənövşəni. Qur.. Bağın nemətləri olduqca dəndən; Əmirxan onları vaxtında dərdi. S. V..

2. Corab, kilim və s. -də olan yırtığı toxuyub yamamaq. Corabın yırtığını dərmək.